dövmeli türk kızıla grup
Beyoğlu'nun eski bir köşesinde, duvarları sanat eserleriyle dolu olan bir kafede, Ayşe arkadaşlarıyla buluştu. Ayşe, koyu kızıl saçları ve ince işlemelerle dolu dövmeleriyle her zaman dikkat çeken biriydi. O gün de, kahvesini yudumlarken yanındaki arkadaşlarıyla günlük konular üzerine sohbet ediyordu. Kafede her Çarşamba, yerel sanatçıların sergi açılışı olur ve bu etkinlik birçok sanat meraklısını bir araya getirirdi. O akşam, Ayşe'nin yakın arkadaşı Emre'nin sergisinin açılışı vardı. Emre, eserlerinde cesur renkleri ve farklı dokunuşları ile tanınan genç bir sanatçıydı. Kalabalık yavaş yavaş kafeye dolarken, Ayşe ve arkadaşları yeni gelen konuklarla tanışmaya başladı. Kısa sürede sohbet derinleşti; sanatla ve hayatla ilgili pek çok konuyu tartıştılar. Bu samimi topluluğun bir parçası olmak, herkesin kendini özgür ve rahat hissetmesini sağlıyordu. Akşam ilerledikçe, Emre'nin eserleri üzerine yoğun tartışmalar başlayıp sanata dair yeni fikirler ortaya atıldı. Ayşe, her yeni yorum ve bakış açısında daha da ilhamla dolduğunu hissetti. Bu buluşmalar, yaşamlarına farklı renkler katan bir ritüel haline gelmişti. Etkinlik sona erdiğinde, her biri yeni tanıştıkları insanlarla numaralarını değiş tokuş etti ve gelecekte daha fazla sanat etkinliği düzenlemek üzere sözleştiler. Ayşe için o gece, sadece bir sanat buluşması değil, aynı zamanda yeni fikirler ve dostluklarla dolu, özel bir anı olmuştu.
