Camın kenarında sikişiyoruz
Güneş batarken, Elif ve Ali, eski ahşap evlerinin geniş penceresinin yanında oturuyorlardı. Camın kenarındaki büyük koltukları, onları sarmalayan huzur dolu bir alan yaratıyordu. Elif, kitabını bir kenara koydu ve Ali'nin omuzuna yaslandı. Gökyüzü, turuncu ve pembe tonlarına bürünmüş, günün yavaşça geceye karışmasına tanıklık ediyordu. "Ne kadar güzel bir manzara," dedi Ali, gözlerini ufuk çizgisinden ayırmadan. "Evet," diye onayladı Elif. "Burada, seninle böyle anlar paylaşmak, gerçekten çok değerli." Her ikisi de bu anın tadını çıkararak sessiz kaldılar. Sokak lambaları birer birer yanmaya başladığında, hafif bir esinti camdan içeri süzüldü ve taze çiçek kokusunu getirdi. Bu huzurlu atmosferde, her şeyin ne kadar kıymetli olduğunu fark ettiler. Elif, geçen haftalarda ne kadar meşgul olduklarını düşündü ve bu sessiz akşamın onları birbirine daha da yakınlaştırdığını hissetti. Ali, Elif’e dönerek "Bu anı hiç unutmayacağız," dedi. Elif gülümsedi ve pencereden dışarı bakarak "Birlikte daha nice anılar biriktireceğiz," diye yanıtladı. Bazen en küçük anlar, en büyük mutlulukları taşır. Elif ve Ali, pencerenin yanında bu huzuru hissettiler ve yaşadıkları anın tadını çıkardılar.
