kuzenini kucağında zıplatan abaza
Ahmet ve kuzeni Ayşe, ailelerinin düzenlediği bir hafta sonu buluşmasında yeniden bir araya gelmişlerdi. Bu buluşma, aileleri için önemli bir gelenek haline gelmişti. Herkes bir araya gelir, hoşça vakit geçirir ve anılarını tazelerdi. Ahmet ve Ayşe, çocukluklarından beri oldukça iyi anlaşan iki kuzen olmuşlardı. Buluşmaların en sevdikleri yanı, çocukluk oyunlarını yeniden oynamaktı. Bahçede koşup, saklambaç oynarlar, bazen ise sadece oturup sohbet ederlerdi. O gün de değişik bir şey yoktu. Ahmet ve Ayşe, bahçeye çıkıp eğlenceli bir şekilde vakit geçirmeye karar verdiler. Körebe oynamaya başladılar ve bu onları çocukluklarına geri götürdü. Bu oyun sırasında birbirlerini yakalamaya çalışırken, kahkahalar bahçeyi doldurdu. Aileleri ise verandadan onları izleyerek gülümsüyordu. Ahmet ve Ayşe'nin bu güzel vakit geçirmesi, sadece eğlenceli bir gün geçirmekle kalmadı, aynı zamanda onları daha da yakınlaştırdı. O günün sonunda, aileleriyle birlikte akşam yemeğine oturduklarında, her ikisi de yüzlerinde bir mutluluk ifadesiyle eski günlerini hatırlayarak keyifli vakit geçirmiş oldular. Bu buluşmalar aslında herkes için değerli bir zaman dilimi oluşturuyordu. Aile bağlarının önemini bir kez daha hatırlatan bu anılar, yok olmaya yüz tutmuş güzel geleneklerin yeniden canlandığını gösteriyordu. Kuzenler bir dahaki buluşmayı dört gözle beklemeye başladılar bile.
