uyanıp kendiyle oynayan türk kızı
Ayşe, güneşin ilk ışıklarıyla birlikte uyanmıştı. Yatak odasının penceresinden içeri süzülen ışık huzmesi, onu yeni bir güne davet ediyordu. Ayşe, her sabah yaptığı gibi, güne yavaşça ve sakin bir başlangıç yapmayı severdi. Uyanır uyanmaz, gözlerini ovuşturdu ve derin bir nefes aldı. Dışarıda kuşların şakıması, baharın habercisi gibiydi. Yataktan kalkmadan önce bir süre daha yorganın altındaki sıcaklığı hissetmek istedi. Bu sabah kendine biraz zaman ayırma kararı almıştı. Gözlerini kapatıp, hayal kurmanın verdiği huzuru hissetti. Ayşe, günün geri kalanını düşünmeye başladı. Başarılı bir öğrenci olan Ayşe, bugünü kendine vakit ayırmak için kullanacaktı. Öğrenmek istediği yeni bir beceri üzerinde çalışacak, belki de yeni bir hobi edinecekti. Mutfağa geçip, kendine lezzetli bir kahvaltı hazırladı. Günün ilerleyen saatlerinde sevdiği bir kitabı okumaya karar verdi. Kitap okumak, onu her zaman gerçeklikten uzaklaştırıp, başka dünyalara götüren bir etkinlikti. Ayşe, bu şekilde günün her anını dolu dolu yaşayarak kendini daha iyi hissetti. Akşam yaklaştığında, Ayşe kitap okuma köşesinden kalktı ve dışarıya, temiz hava almaya çıktı. Bu basit ama anlamlı anlar, Ayşe'nin yaşamındaki ufak mutluluk kaynaklarından biri olmuştu.
